‘‘อนิกฺกสาโว กาสาวํ, โย วตฺถํ ปริทหิสฺสติ;

อเปโต ทมสจฺเจน, น โส กาสาวมรหติฯ

[10]

‘‘โย จ วนฺตกสาวสฺส, สีเลสุ สุสมาหิโต;

อุเปโต ทมสจฺเจน, ส เว กาสาวมรหตี’’ติฯ

ฉทฺทนฺตชาตเกนาปิ (ชา. 1.16.122-123) จ อยมตฺโถ ทีเปตพฺโพฯ

ตตฺถ อนิกฺกสาโวติ ราคาทีหิ กสาเวหิ สกสาโวฯ ปริทหิสฺสตีติ นิวาสนปารุปนอตฺถรณวเสน ปริภุญฺชิสฺสติฯ ปริธสฺสตีติปิ ปาโฐฯ อเปโต ทมสจฺเจนาติ อินฺทฺริยทเมน เจว ปรมตฺถสจฺจปกฺขิเกน วจีสจฺเจน จ อเปโต, วิยุตฺโต ปริจฺจตฺโถติ อตฺโถฯ น โสติ โส เอวรูโป ปุคฺคโล กาสาวํ ปริทหิตุํ นารหติฯ วนฺตกสาวสฺสาติ จตูหิ มคฺเคหิ วนฺตกสาโว ฉฑฺฑิตกสาโว ปหีนกสาโว อสฺสฯ สีเลสูติ จตุปาริสุทฺธิสีเลสุฯ สุสมาหิโตติ สุฏฺฐุ สมาหิโต สุฏฺฐิโตฯ อุเปโตติ อินฺทฺริยทเมน เจว วุตฺตปฺปกาเรน จ สจฺเจน อุปคโตฯ ส เวติ โส เอวรูโป ปุคฺคโล ตํ คนฺธกาสาววตฺถํ อรหตีติฯ

คาถาปริโยสาเน โส ทิสาวาสิโก ภิกฺขุ โสตาปนฺโน อโหสิ, อญฺเญปิ พหู โสตาปตฺติผลาทีนิ ปาปุณิํสุฯ เทสนา มหาชนสฺส สาตฺถิกา อโหสีติฯ

เทวทตฺตวตฺถุ สตฺตมํฯ

8. สาริปุตฺตตฺเถรวตฺถุ

อสาเร สารมติโนติ อิมํ ธมฺมเทสนํ สตฺถา เวฬุวเน วิหรนฺโต อคฺคสาวเกหิ นิเวทิตํ สญฺจยสฺส อนาคมนํ อารพฺภ กเถสิฯ